Patrick is trucker in de mijnbouw

Patrick Bremer is vrachtwagenbestuurder – op een heel bijzondere werkplek: 700 meter onder de grond. Hij vertelt ons over nauwe, donkere schachten, de hitte in de mijn en het enorme wegennet diep onder de grond, waar hij regelmatig met zijn speciaal geproduceerde MAN onderweg is.

De 39-jarige uit Bad Salzungen pendelt tussen twee werelden: een week boven de aarde, een week eronder. "Ik rijd sinds 2005 met vrachtwagens onder de grond, sinds 2016 ook bovengronds," vertelt Patrick. De passie voor grote voertuigen ligt in de familie – zijn vader richtte in 1993 een eigen transportbedrijf op, zijn grootvader was busbestuurder.

"Voor mij past bij MAN veel heel goed bij elkaar, vooral de prijs-prestatieverhouding," zegt Patrick. "Overdag rijd ik met een MAN TGX met bijna 1,2 miljoen kilometer op de teller – ik heb nooit problemen gehad met het voertuig."

"Bestuurders in de mijnbouw zijn iets bijzonders"

Maar zijn dat echt buitengewoon werk vindt 700 meter onder de grond plaats. "Bestuurders in de mijnbouw zijn iets bijzonders," zegt Patrick. "We bevinden ons in de groeve Werra, die wordt geëxploiteerd door Kali & Salz Minerals & Agriculture GmbH. Het wegennet in de mijn is net zo veelomspannend als de regio München – alleen ondergronds."

De omstandigheden zijn er extreem: "Er heersen temperaturen tot 40 graden. En het is altijd donker," vertelt de bestuurder. "Niet zoals 's nachts als je buiten staat, maar zo donker als in een gesloten ruimte zonder ramen."

De voertuigen in de mijn zijn speciale uitvoeringen op basis van MAN – met zeer lage cabines. Want het rijden in de schachten gaat gepaard met bijzondere uitdagingen: "De tunnels zijn slechts 16 meter breed en amper twee meter hoog. Dat is erg krap," zegt Patrick. "Je hebt ook geen uitwijkruimte. Als de wand – in de mijnbouw noemen we dat 'stoot' – komt, is alles voorbij."

Na meer dan 20 jaar is zijn rit in de diepte alledaags werk geworden. "De lift legt de 700 meter in 80 seconden af, dat is alsof je in vrije val de aarde in gaat," vertelt Patrick. "Als je van onder naar boven kijkt, zie je daglicht – zo klein als een speldenknop. Dan besef je pas hoeveel massa er boven je hangt."

Saamhorigheid en vertrouwen

De uitwisseling met collega's is voor hem belangrijk: "Ik ben lid van de bestuurdersclub van MAN, want de saamhorigheid onder bestuurders moet weer sterker worden," vindt hij. "Onder de aarde moet je des te meer kunnen vertrouwen op collega's – dat kan levensbelangrijk zijn."

Ondanks alle routine voelt Patrick zijn werk nog steeds: "Na zo'n ploegendienst ben je echt afgepeigerd. Alleen al die hitte en de droge lucht."

Patrick benut zijn vrije tijd in de zon graag op een bijzondere manier. "Misschien klinkt het raar, maar ik maai graag gras," lacht hij. "Als ik op de grasmaaier ga zitten, kan ik echt ontspannen."