Niet uit het lood te slaan

E-mobiliteit hoort in vele Zwitserse steden tot het dagelijkse leven. In St. Gallen zijn er al meer dan 40 elektrische voertuigen onderweg - hier hebben kritische veelrijders de MAN Lion's City E onder de loep genomen.

Het landschap in het kanton St. Gallen strekt zich uit over zo'n 2000 vierkante kilometer tussen 392 en 3234 meter boven zeeniveau. In binnenstedelijke gebieden is e-mobiliteit in het openbaar vervoer niet alleen een toekomstmuziek, het geeft nu al vorm aan het dagelijkse verkeer: “We zijn in St. Gallen al een beetje verwend door de e-bus”, zegt Ralf Eigenmann, bedrijfsleider van Verkehrsbetriebe St. Gallen VBSG. Natuur en milieu staan volledig bovenaan de agenda: de rijlijnen voor trolleybussen worden volledig met ecologische stroom gevoed - gewonnen met waterkracht in St. Gallen. De weg naar milieuvriendelijke e-mobiliteit is een bijdrage aan het energieconcept 2050 van de stad St. Gallen. De vooruitgang mag gezien worden: van de bijna 90 voertuigen in het wagenpark zijn er meer dan 40 elektrisch.

In elke situatie comfortabel: De accu op het dak van de MAN Lion’s City E heeft een stabiliserend effect op het trillingsgedrag.

De voordelen van een elektrische aandrijvingen merken ook de passagiers - of beter: merken ze niet. “Mijn eerste indruk van de eerste rit met de nieuwe Lion's City 12 E is dat het voertuig zich extreem rustig gedraagt”, zegt Jonny Dörig, hoofd techniek bij Regiobus AG. Dörig identificeert ook de oorsprong van de stille ervaring op een positie in de e-bus die meestal zelden wordt bekeken: de accu op het dak zou een stabiliserend effect hebben op het trillingsgedrag: „In het algemeen gewoon een aangename rit.”

Een mengeling van gangbare processen en een nieuwe rijervaring: de MAN Lion’s City E laat ruimte voor concentratie op het verkeer.

De kracht en rust wordt ook benadrukt door andere deelnemers aan de roadshow: “Er is geen fase in de schakelprocedures, alles is een echt zuivere overgang, een naadloze overgang naar de topsnelheid die je wilt bereiken", merkt testrijder Arnold op na een eerste rondleiding door het stadsgebied. Voor zijn collega Beat is de omgang met de cockpit van de elektrische bis bovendien een mengeling van gangbare processen en een nieuwe rijervaring: “Wat wel even wennen is, zijn de panelen die ik voor mij zie, ik zie geen toerenteller meer." En de retarder, die hij tot nu toe moest bedienen, ontbreekt, maar Beat voelt zich meer geholpen dan geïrriteerd : “Je kan je echt goed op het verkeer concentreren.”